2014’ ü uğurlamak ve 2015’ i karşılamak için daha önceden bir plan yapmamıştık. Zaten uzun vadeli plan yapmak gibi bir alışkanlığımız olmadığı için, bu sefer de “en olmadı” Bodrum’da karşılarız yeni yılı diye düşünmüştük. Ta ki Sefa’lar bizi dürtene kadar…

Kışkırtılmaya da bu kadar hazırızdır. Hemen Midilli için çalışmalar yapıldı. Ayvalık-Midilli feribotu için biletler alındı, otel rezervasyonları yapıldı ve 30 Aralık’ta İzmir’den yola çıkıldı.

Feribot saati sabah çok erken olduğu için biz akşamdan gidip Ayvalık’ta kalmaya karar vermiştik. Önceden rezervasyon yaptığımız Kidalyo Hotel’ e vardığımızda akşam olmuştu bile. Hemen eşyalarımızı odalarımıza çıkartıp, önceden bilgilerini aldığımız sokak içindeki meyhaneye gidip hem karnımızı doyurduk hem de olacaklardan habersiz ertesi günlerin planlarını yaptık.

Otele döndüğümüzde otelin sahipleri sobanın üzerinde kestane pişiriyorlardı. Otelin içi mis gibi kokmuştu. Bize de ikram ettiler ve hep beraber yedikten sonra, hepsi farklı renklerde dekore edilmiş, farklı çiçek isimleri verilmiş odalarımıza çekildik.

Kidalyo Hotel 116 yıllık bir taş binada bulunuyor. Dokusu korunarak şirin mi şirin bir otel olarak hizmet veriyor. Bir aile işletmesi olan otelde sabah kahvaltımızı yaparken burada daha uzun kalamadığımız için üzüldüm. Fakat bahar aylarında tekrar buraya gelip daha uzun süre kalma düşünceleri ile otelden ayrılıp feribot iskelesine doğru yola çıktık.

İskelenin karşısındaki otoparka arabamızı park edip iskeleye doğru yürürken acı gerçekle karşı karşıya kaldık. Aralığın son günlerinde daha ne umuyorduk ki acaba?

Evet, hava soğuktu… Hadi ona hazırlıklıydık.

Peki bu denizdeki kuzucuklar ne olacaktı? Ya seferler iptal olursa? Hadi olmadı diyelim, bu koca dalgalı denizde karşıya geçmek nasıl olacaktı?

Sefer iptal olmadı… Neyse ki hepimiz denizciyiz, ne denizler gördük diyerek kendimizi hazırladık…

Limana geldiğimizde hava sakinlemişti. Midilli soğuktu ama çok güzel gözüküyordu

Gümrük işlemlerimizi yaptıktan sonra rıhtımda bulunan otelimiz Lesvion Hotel’e girişimizi yapıp Mytilene sokaklarını gezmek üzere hemen yola koyulduk.

Rıhtımın bir arka paraleli olan çarşı caddesi ile yetinmeyip, ara sokaklarda ada havasını kokladık. Hava soğuk olduğundan sokaklar boş, tam fotoğraflıktı. Akşam Yılbaşı yemeği saatine kadar vaktimiz vardı sokak sokak dolaştık. Üşüyünce cafelerden birine girip sıcak birşeyler içip tekrar devam ettik sokakları dolaşmaya.

Tabi benim ilgi alanım olduğu için evler, kapılar, pencereler teker teker incelendi, dokunuldu, fotoğrafları çekildi.

Havanın soğukluğunu unutturacak renklere bir kez daha hayran kalındı.

Hava kararmaya başladığında yılbaşı için ışıl ışıl hazırlamış meydana geldiğimizde, saat 18:00 de Noel Baba’ nın geleceğini öğrendik. Fakat nereden, nasıl geleceğine dair bir bilgi yoktu. Hava soğuk ama herkes sokaklarda idi. Biz de yemek için hazırlanmak üzere otele gitmeğe karar verdik. Tam o sırada denizden, karanlıkların içinden Noel Baba’ nın sesini duyduk. Şaka değil…

“Hoo Hoo Hoooo” diyen sesi karanlıkta çınlıyordu.

Biraz ileride kıyıda bekleyen kalabalığın yanına gittik ve Sahil Güvelik teknesinin getirdiği Noel Baba’ yı karşıladık.

Noel Baba ile fotoğraf çektirip hediyemizi aldıktan sonra akşam yemeğine doğru yola çıktık.

Gittiğimiz tavernayı çok beğenmesek de biz yine eğlendik. Şarkılara eşlik edip sirtakimizi yapmaktan da geri kalmadık yeni yılın ilk dakikalarında.

Midilli’ ye geçmeden önce bir tur firması ile konuşmuştuk. Bir otobüs ile bize adanın Mytilene’ den Molivos’ a kadar olan kuzey bölümünü gezdireceklerdi. Kahvaltıdan sonra otobüse bindik ve yola koyulduk. Yaklaşık 20 kişi kadardık. Hava sanki düne göre daha soğuktu. Rehberimiz geçtiğimiz yerler hakkında bilgiler veriyordu.

Agios Taksiyarhis Kilisesi’ ne geldiğimizde otobüsten inerken yüzümüze vuran ve içimize kadar işleyen soğukla karşılaştık. Kiliseyi hızlı bir şekilde gezip sıcak otobüsümüze bindik. Kuzeye doğru ilerlerken otobüsün penceresinden önce arada bir uçuşan kar taneleri gördük ve yeni yılın ilk gününde gördüğümüz karın mutluluğunu yaşadık. Virajlı yokuşlara tırmanmaya başladığımızda karın şiddeti artmaya başlamıştı. Hatta tipiye dönmüştü.

Karşıdan gelen arabaların üzerlerinde kar görmeye başladığımızda rehbere dönmek istediğimizi, kar artarsa sıkıntı yaşayabileceğimizi söyledik. Rehber de bunu şoföre Yunanca söyledi. Şöförümüz merak etmememiz gerektiğini, buralarda daha fazla kar olmayacağını söylemiş.

Bu çevirinin üzerinden 10-15 dakika sonra yollar dahil her yer kar tutmaya başladı. Tipi şiddetini arttırmaya başladı. Şöför ağır ve temkinli gidiyordu ama virajı tırmanırken otobüs kaydı ve arkası bariyerlere yaslandı.

Ve hepimiz en sakin halimizle otobüsten indik. Her yer bembeyaz olmuştu. Çam ağaçları kar içindeydi.

Muhteşem bir görüntü ama biz yolda kalmıştık ve ne kadar zaman burda kalacağımız belli değildi. Bizim arkamızdan gelen araçlar da ilerleyemediler. Zinciri olanlar lastiklerini zincirledi ama bu olay sık rastlanmadığı için zincirli araç çok az.

Yol kardan kapandı kapanacak. Kafalarda soru işaretleri var ama yine de ortamın tadını çıkarmaktan da geri kalmıyorduk. Ve bir süre sonra kar küreme aracı göründü.

Defalarca yolları küredi, yolları açtı ve en sonunda otobüsümüze binip tekrar Mytilene’ ye geri döndük.

Aslında biz Yeni Yılı karşıladığımızı zannediyoruz ama yanılıyoruz. Zaman akıp giderken içinden geçen bizleriz…

Zamanın Yıl Başlangıcı’ na hoş geldim…

Beni iyi karşıla. Ben tüm iyi niyetim ve düşüncelerimle geldim.

Füsnot: Seninle henüz işim bitmedi Midilli.

Bu gezi ile ilgili daha çok fotoğraf mı görmek istiyorsun? İşte Midilli Fotoları